We d’Seel weh tuet
wi sis no nie het ta
we’d liidisch bis uf z’Bluet
wöu’d wider vo vore muesch afa
Lue, ig kenne das Gfüeu o
u di Lääri töif im Buch
u es isch hert drüber wägg z’cho
wöu dr Wind wäiht wieder mau ruch
Gib nid uf, egau,
o wes no herter chunt
mit em Gring dür d’Wand
mach e Pfuscht us dr Hand
zum ufgäh gits kei Grund
We’d meinsch müesisch stärbe
wöu’d ertrinksch i de Frage
frage wie: was machi hie uf Ärde
wo mi au nume plage
Lue i weis wi das weh tuet
u dr Schmärz macht eime tuuch
u grad nüt wo’d machsch chunt guet
wou dr Wind wäiht wieder mau ruch